پیرمرد و دریا (ارنست همینگوی)
رمان پیرمرد و دریا از مهمترین آثار همینگوی و آخرین اثر مهم وی می باشد. این رمان منجر به کسب جایزه نوبل ادبیات برای ارنست همینگوی گردید. وی این اثر را در 1951 و در کشور کوبا به رشته تحریر درآورد.
پیرمرد و دریا یک رمان کوتاه است، چراکه این رمان به فصل‌ها یا قسمت‌های جدا تقسیم نشده‌است و علاوه بر این فقط اندکی از یک داستان کوتاه بلندتر است.
پیرمرد ماهیگیری بنام سانتیاگو به دریا می رود تا ماهیگیری نماید. وی که 84 روز است صیدی نداشته برای گرفتن ماهی به جاهای دور دریا میرود تا یک نیزه ماهی بزرگ را شکار کند. سرسختی پیرمرد در چنگ با طبیعت، سخن گفتن وی با ماهی ها، دریا و پرندگان به زیبایی بیان می گردد. شاگرد او مانولین، به توصیه والدین اش با سانتاگو همراهی نمی کند، هرچند پیرمرد را از صمیم قلب دوست دارد. با انداختن طعمه، ماهی بزرگی به قلاب گیر میکند، و با توجه به جثه بزرگ، قایق سانتاگو را با خود به دوردست ها می برد.
صید ماهی می‌توانست پاداشی باشد برای آن همه تلاش، مبارزه و تحمل درد، اما وقتی سانتیاگو توجه خود را از شور و حال به دام انداختن ماهی منحرف کرده و به طمع و منافع مادی (فروش ماهی در بازار) متمرکز میکند، شانس و اقبال از وی روی برمی‌گردانند چرا که دریا طمع کاری را پاداش نمی‌دهد.
برچسب: ،
