چشمهایش (بزرگ علوی)
سید مجتبی آقابزرگ علوی (زاده ۱۳ بهمن ۱۲۸۳، – درگذشته ۲۸ بهمن ۱۳۷۵) نویسنده واقعگرا و کسی بود که گرایش سیاسی چپ داشت. وی طرفدار مشروطه بود و با نفوذ انگلیس در ایران مخالفت می کرد. ایشان بهمراه پدرش در سال 1302 به برلین آلمان رفت و در رشته علوم تربیتی و روانشناسی تحصیل کرد. پس از خودکشی پدرش (1306) در برلین، بزرگ به ایران برگشت و آموزگار زبان آلمانی شد.
بزرگ علوی در دهه 1980
در 1317بجرم همراهی با گروه 53 نفر، دستگیر و به چرم کمونیست بودن، به زندان محکوم شد (تا سال 1320).
نوشته های بزرگ علوی نثری زیبا و روان داشته و گرهی که بیشتر به مشکلات و نابسامانی های اجتماعی می پردازد را در طول داستان باز می کند. بطوریکه در اغلب موارد مشابه داستان های پلیسی رمان را بیان می کند.
شخصیت های داستان های بزرگ، مبارز و پویا هستند.
رمان چشمهایش در سال ۱۳۳۱ خورشیدی منتشر شد. بزرگ علوی در این رمان روش استعلام و استشهاد را به کار برده، بدین‌گونه که قطعات پراکندهٔ یک ماجرا را کنار هم گذاشته و از آن طرحی کلی آفریده‌است که برحدس و گمان تکیه دارد این شیوه بیشتر در ادبیات پلیسی عمول است. برخی معتقدند این رمان و شخصیت استاد ماکان، با الهام از زندگانی
"کمال الملک" نگاشته شده‌است و گروهی دیگر آن را شرح حالی از زندگی "تقی ارانی" می‌دانند.
داستان پیرامون زندگی استاد ماکان است، که بعلت مخالفت با رضا شاه در تبعید می باشد. از وی پرده نقاشی ای باقی مانده بنام "چشمهایش". چشم‌های زنی که گویا رازی را در خود پنهان کرده‌است. راوی داستان که ناظم مدرسه و مسئول نمایشگاه آثار استاد ماکان است، سخت کنجکاو است راز این چشم‌ها را دریابد.
برچسب: ،
