کتابخانه کوچک حسین و دانلود رمان

اروین یالوم (متولد 1931 آمریکا) روانپزشک، فارغ التحصیل دانشگاه بوستون می باشد که پایه‌گذار الگوی روانشناسی هستی‌گرا یا اگزیستانسیال است. او نخستین روان‌شناسی است که توانسته با دانش گسترده در حوزه‌ی روان‌شناسی و مطالعه‌ی فلسفه‌ی افرادی مانند ارسطو و سقراط، نگاه تازه‌ای به علم روان‌شناسی و روان‌کاوی ایجاد کند. او موفق شد در سال 2002 جایزه‌ی انجمن روان‌پزشکی آمریکا را دریافت کند.

آقای دکتر یالوم علاوه بر کتاب هاب روانشناسی، چندین رمان موفق نیز در زمینه روانشناسی نوشته است، که از جمله معروف ترین آنها میتوان به "وقتی نیچه گریست، درمان شوپنهاور، دروغگویی روی مبل، مسءله اسپینوزا و خلق شدگان در یک روز" اشاره کرد.

ترجمه حال کتاب، توسط خانم دکتر سپیده حبیب، روانپزشک، انجام شدخ است. بنظرم در مقایسه با سایر ترجمه ها، بسیار عالی انجام شده.

وین، پایان قرن نوزدهم؛ لو سالومه آمده است تا یوزف برویر، پزشک مشهور و استاد زیگموند فروید را بیابد. او نگران دوستش، نیچه است. سالومه در یادداشتی برای برویر می‌نویسد که «آیندهٔ فلسفهٔ آلمان در خطر است» و از او می‌خواهد که این خطر را خنثی سازد. برویر باید اندیشمند بزرگ و تنهایی را که از سردردهای شدید میگرنی رنج می‌برد، معالجه کند و او را از این گرفتاری برهاند؛ ولی نیچه نباید از این جریان و دیدار برویر و سالومه بویی ببرد. برویر تصمیم می‌گیرد با روش جدید «بیان‌درمانی» که به‌تازگی در مورد بیمار دیگرش آنا؛ تجربه کرده، او را درمان کند. با این حال فیلسوف مغرور آلمانی، حاضر نیست «روان» خود را به دست یک پزشک بسپارد و تنها از او می‌خواهد که «جسم» او را درمان کند.

در کل، این یک رمان است، ولی بسیار زیبا نگاشته شده است.

عکسی که در روی جلد کتاب میبینید، عکسی واقعی از نیچه، سالومه و پاول ره در سال 1882 است. در این عکس، سالومه را می بینیم که بر روی درشکه در حال تازیانه زدن به نیچه و پاول است!

لو سالومه درباره این عکس گفته است:

"پاول بسیار با این کار مخالف بود و پیوسته از عکس چهره‌ی خود می‌هراسید. ولی نیچه در ذهن خود تمامی جزئیات این عکس را در نظر آورده بود، از جمله ارابه و حتی تازیانه.» این تصویر نوعی ابراز تاسف نیچه است از اینکه لو، پیشنهاد ازدواج هردوی آنها (نیچه و پاول) را رد کرده است. حالت دو مرد ایستاده جلوی ارابه، بهترین نشانه‌ی آن است که لو موفق شده بود دو خواستگار خود را مبدل به دو دوست برای خود سازد."

وقتی نیچه گریست (اروین یالوم)