كتابخانه كوچك حسين و دانلود رمان

در اين قسمت كتابي را معرفي مي كنم كه بصورت pdf موجود نيست، اگر علاقه داشتيد آنرا از كتاب فروشي ها بخريد.

نمايشنامه اي قديمي است اثر "اوريپيد" 420 ق م ، بنام فرزتدان هراكلس.

اوريپيد يكي از سه تراژدي‌نويس مهم عصر زرين درام يونان است كه منتقدان قديم و جديد او را درام‌پردازي سنت‌شكن، نوآور و نامتعارف مي‌دانند. او در يكي از سال‌هاي دهۀ 480 پيش از ميلاد در بخش شرقي آتن زاده شد. اطلاعات كمي از زندگي او در دست است. نخستين نمايشنامۀ او يك سال پس از مرگ آيسخولوس در سال 455 پيش از ميلاد بر صحنه رفت و او مقام سوم را كسب كرد. در سال 441 پيش از ميلاد به نخستين پيروزي‌اش دست يافت. مي‌گويند بيش از 90 نمايشنامه نوشته است و امروزه نوزده نمايشنامه از او موجود است. ممكن است نمايشنامۀ رسوس از او نباشد. آخرين باري كه در آتن به رقابت پرداخت، در سال 408 پيش از ميلاد با نمايشنامۀ اورستس بود. سپس به مقدونيه و دربار آرخلائوس رفت و نمايشنامه‌اي به نام اين پادشاه نوشت. اوريپيد در سال 406 پيش از ميلاد در مقدونيه، حين نگارش نمايشنامۀ كاهنه‌هاي باكوس درگذشت.

آقاي غلامرضا شهبازي اين كتاب را به زيبايي ترجمه و باز نويسي كرده است.

اين تراژديِ تبعيدِ تأثيرگذار و پيچيده، حول مادر و فرزندان هراكلس و كوشش آنان در جهت يافتن پناهگاهي براي رهايي از آزار سپاهيان پادشاه بي‌رحم آرگوس و دفاع آتني‌ها از اين پناهجويان مي‌گردد.

نيكوس كازانتزاكيس، نويسنده ، خبرنگار ، شاعر و مترجم يوناني (1883-1957) بود. وي متولد جزيره كرت بود كه در آن زمان تحت تسلط دولت عثماني قرار داشت. لذا شورش مردم عليه عثماني ها، تاثير بسياري در عقايد و نوشته هاي وي داشت.

در رمان "مسيح باز مصلوب" مانوليوس شخصيت اصلي داستان است كه مسيح را الگوي خود قرار داده و سعي دارد كه به همنوعان خود كمك كند. اما حكمران ترك منطقه (خان) اختياردار كل آبادي است، ولي در زندگي خصوصي مردم دخالتي ندارد. اختلاف بين خان با مردم زماني آغاز مي شود كه "يوسفك" ، پسربچه مونس وي به قتل مي رسد.

سنگ نوشته قبر نيكوس كازانتزاكيس : «نه آرزويي دارم، نه مي‌ترسم. من آزادم»

دانلود مسيح باز مصلوب

اينياتسيو سيلونه (Ignazio Silone)، نويسنده ايتاليايي (1900-1978) ، از بزرگترين و معروفترين نويسندگان ايتاليا بشمار مي آيد.

اينياتسيو در 15 سالگي و بر اثر زلزله ، علاوه بر والدين، 5 برادر و خواهرش را نيز از دست داد.

در 21 سالگي به حزب كمونيست پيوست و با موسيليني به مبارزه پرداخت. وي در 27 سالگي به شوروي مسافرت كرد، اما بر اساس مشاهداتش، همانند آندره ژيد و آرتور كستلر چندي بعد از حزب خارج (اخراج) شد. گويا "آواز دهل شنيدن از دور خوش است". هركسي عاشق حزب چپ شده، وقتي از نزديك وضعيت مردم شوروي را ديده، حساب كار دستش اومده!!

سيلونه فهميد كه حزب، اصلا در صدد برقراري دموكراسي نيست، بلكه ديكتاتوري خاص خودش را اعمال مي كند و درافتادن آنها با فاشيست‌ها نيز نه به خاطر عشق به دمكراسي، بلكه صرفاً به خاطر دشمني با فاشيسم بوده‌است. گاهي نيز در اين ميان چنان مرز فاشيسم و كمونيسم از ميان مي‌رود كه به گفتهٔ سيلونه: «منطق «مخالفت به هر قيمت» بسياري از كمونيست‌هاي سابق را از مواضع اوليه‌شان دور كرده و حتي برخي از آنان را به فاشيسم كشانده‌است.»

رمان نان و شراب را سيولونه در زماني نوشت كه در تبعيد موسيليني ، در سوئيس بسر مي برد. كتاب در رابطه با ايثار نوشته شده است، هرچند قهرمان داستان بظاهر ضدمذهبي است، اما جوهره اي از مسيح در وي هست.

سپينا، قهرمان كتاب هر چند سوسياليست است اما هرگز يك موجود حزبي دگم (Dogma) و حشك انديش نيست. او هميشه در كار نقد خويش است. به سوسياليسم اعتقاد دارد ، اما آنرا نقد هم مي كند. ماجراي كتاب ، ماجراي روشنفكراني است كه احساس سرخوردگي دارند.

كتاب "دانه زير برف"، ادامه "نان و شراب" مي باشد.

دانلود نان و شراب

آنتون پاولويچ چخوف، نويسنده روس (1860-1904) بيش از 700 اثر ادبي آفريده است. نوشته هاي وي در غالب نمايشنامه يا رمان كوتاه و بسياري حالت طنزگونه دارد. آنتون متولد تاگانروگ در كنار درياي آزوف مي باشد. اولين نوشته وي در 20 سالگي بود بنام "نامهٔ ستپان ولاديميريچ اِن، مالك اهل دُن، به همسايهٔ دانشمندش، دكتر فريدريخ".

چخوف با وجود وضعيت جسمي نامساعش، نوشته هاي زيادي را به چاپ رساند.

در رمان دوئل، ايوان آندريچ لايوسكي يك اشراف زاده تحصيل كرده روسي است كه با زني متاهل به نام نادژدا فيودورونا به دهكده اي در كناره درياي سياه فرار كرده است. اما لائفسكي تمام وقت خود را صرف ميخوارگي و قمار مي كند و ناديژدا نيز وارد روابط ديگري مي شود. لائفسكي دوباره نقشه اي براي فرار مي كشد اما اين بار بدون معشوقه اش و همين اتفاق، باعث بروز مجادله اي ميان او و مردي عقل گرا به نام فن كورن مي شود. فن كورن، به قوانين انتخاب طبيعي داروين و از بين رفتن موجودات ضعيف و بي فايده اعتقاد دارد. اما مجادله بالا مي گيرد و اين دو تصميم مي گيرند كه با هم دوئل كنند.

كتاب دوئل، داستاني درباره ي ضعف هاي انسان، امكان بخشش، و توانايي ذاتي افراد در تغيير زندگي و رفتار خودشان است.

دانلود دوئل (چخوف)

كتاب ديگري از مارك تواين را در اينجا گذاشته ام بنام "بيگانه اي در دهكده" (The Mysterious Stranger)، با ترجمه اي از نجف دريا بندري. بنظر من شايد بهتر بود عنوان را به "غريبه مرموز" ترجمه ميكرد!

تعداد صفحات كتاب بيش از 86 صفحه نيست و ترجمه خوبي دارد، اما در pdf اي كه دارم، برخي غلط هاي املايي ديده ميشود. كتاب صوتي اين اثر هم در سايت ها موجود است.

قصه در قرن 16 ميلادي در دهكده ازلدورف اطريش مي گذرد، دهكده آرام و ساكتي كه اهالي شديدا به دين مسيح معتقد ميباشند.

شيطان به اين دهكده مي آيد و چهره زشت انسان را به خودش نشان مي دهد.

اين فرشته عقيده دارد كه "قوه تميز اخلاقي‌" انسان باعث شده او از حيوان هم پست تر باشد و همين قوه است كه باعث ميشود انسان كارهايي مثل شكنجه و آزار همنوعان خود را انجام دهد و انسان در اكثر مواقع قادر به تشخيص درست از غلط نيست.

مارك تواين در اين كتاب، با بررسي ماهيت اخلاق به كساني كه تعصبات شديد مذهبي دارند حمله مي‌كند؛ افرادي كه از دين دروغين و ساختگي خود به‌عنوان ابزاري براي ستم به ديگران استفاده مي‌كنند. شيطان با اهالي دهكده بسيار سياستمدارانه برخورد مي‌كند، طوري كه آن‌ها اصلاً متوجه فريب او نمي‌شوند. او با سه پسربچه در آن دهكده طرح دوستي مي‌ريزد و آن‌ها را وسيله‌اي براي نزديكي به مردم شهر قرار مي‌دهد. حتي شيطان پسربچه‌ها را با بعدهاي ديگر زمان و مكان آشنا مي‌كند و گذشته و آينده را بهشان نشان مي‌دهد.

نويسنده جنايات شيطان را در اين داستان به شكلي بي‌محابا به تصوير مي‌كشد. به نحوي كه او از يك طرف به ساكنان دهكده كمك‌هايي مي‌كند و از طرفي ديگر رفتارهاي متناقضي از خود نشان مي‌دهد و از اين طريق راه را براي واكنش نشان‌دادن بر آن‌ها مي‌بندند.

"اين جهان خدايي دارد كه همانگونه كه مي تواند بندگان بد بيافريند، در ساخت بندگان خوب هم توانا است، معذالك آفرينش بندگان بد را ترجيح مي دهد. مي تواند همه را خوشبخت كند، معذالك يك نفر را هم براي نمونه خوشبخت نمي سازد. از عدالت و رحمت دم ميزند، ولي دوزخ نيز دارد، از وقوع جنايت به خشم مي آيد، منتها خود به هر جنايتي دست ميزند. انسان را بدون رضايت او خلق كرده، اما مسئوليت اعمالش را بجاي آنكه بر گردن مسئول واقعي آن بگذارد مي خواهد بر عهده ضعف خود انسان تحميل كند. پس از همه اينها و با آن صعه صدر و وسعت نظر، علوي و الهي خود، از انسان، اين بنده سراپا تقصير مي خواهد كه او را پرستش كند."

تصوير چاپ اول كتاب (اسلدورف بهشت ما پسر ها بود)

بيگانه اي در دهكده (مارك تواين)

محمد علي جمال زاده نويسنده فقيد و صاحب سبك را در پست قبلي معرفي كردم. اين بار اثر ديگري را از ايشان گذاشته ام كه به موضوعي اعتقادي مي پردازد بنام "صحراي محشر". سال نگارش 1323 (ژنو)

شروع كتاب با شعري از محتشم كاشاني است

"باز اين چه رستخيز عظيم‌است كز زمين             بي‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم‌است"

"هزاران سال بدون دردسر و دغدغه، آسوده و راحت در بستر بي شريك و معارض قبر تخت و تبارك آرميده بودم كه ناگهان شيپور "حاضر باش" اسرافيل چرتم را در هم دريد و سراسيمه با مردگان از گور بيرون جستم."

قصه، خيالي است كه نويسنده از زمان محشر دارد، صحراي بزرگ درندشت، مردگاني با چشماني بي فروغ در كاسه چشم، و حركتي طولاني به جايي نامعلوم.

درنهايت، رسيدن مردگان به پيشگاه عدل الهي.

طنز ظريف جمال زاده در اين كتاب بيشتر انتقادي است بر برخي خرافات و عوامفريبي ها.

شايد امروز كه حدود هشتاد سال از نوشتن اين كتاب مي گذرد مردم امروز بنا به تجربياتي كه پشت سر گذاشته اند روشن تر و آگاه تر از مردمان آن روزگار باشند و به نظر خواننده امروز اين انتقادات چندان جسورانه نباشد اما توصيفات بسيار زيبا، نازك انديشي ها، آيات و ضرب المثل ها و ابيات بجا و طنز ظريف آن، كتاب را خواندني كرده است بعلاوه چون در توصيف وقايعي كه رخ مي دهد فرهنگ و زبان دوره نوشتن كتاب بسيار تاثير داشته است و از آدم ها، مشاغل و اصطلاحاتي نام مي برد كه امروز ديگر خبري از آنها نيست كتاب خواننده را تا انتها با خود نگه مي دارد و صفحه به صفحه شوق او را براي خواندن تازه مي كند.

صحراي محشر (جمال زاده)

محمد علي جمالزاده (1270 اصفهان - 1376 ژنو)، پيشتاز در قصه نويسي نوين و پدر داستان نويسي كوناه ايراني بود.

با خواندن آثار اين نويسنده بزرگ، در مي يابيم كه بسياري از ايراني ها قابليت هاي بسياري در ادبيات و رمان نويسي داشته و دارند و اينكه تا چه اندازه ترجمه آثار ايشان، نويسندگان ما را به دنيا معرفي كرده اند.

اولين مجموعه داستان وي در برلين انتشار يافت. وي در سال 1965 كانديداي دريافت جايزه نوبل ادبيات شد، اما به اين جايزه دست نيافت. داستان‌هاي وي انتقادي از وضع زمانه، ساده، طنزآميز و آكنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عاميانه است.

اصالت جمالزاده لبناني بود، و از 12 سالگي هم جهت تحصيل به بيروت رفت. در همان زمان بعلت اوضاع سياسي زمان محمدعلي شاه قاجار، پدرش به همدان و سپس بروجرد گريخت، ولي در آنجا دستگير و اعدام شد. مجمدعلي، سپس راهي مصر و بعد از آن فرانسه شد. از آنجا به لوزان سوييس رفت و مشغول تحصيل گرديد. ادامه تحصيل اش را در ديژون فرانسه انجام داد.

داستان دارالمجانين، اثري بحث اتگيز است. وي در ديباجهٔ دارالمجانين مي‌نويسد :

"توي دكان ميرزا محمود كتابفروش نشسته بود كه پيرزني تعدادي كتاب براي فروش آورد. شوهر پيرزن به اتهام دزدي از دارالمجانين اخراج شده و از ترس بازخواست متواري است. جمالزاده كتابي از پيرزن مي‌خرد. پيرزن به جاي سه عباسي طلب جمالزاده، كاغذهاي دست‌نويس لوله كرده‌اي به او مي‌دهد. جمالزاده بعد از مدتي به سراغ كاغذهاي دست‌نويس مي‌رود، شروع به خواندن مي‌كند و رمان دارالمجانين آغاز مي‌شود."

قصه از زبان محمود نقل مي شود و تا آخر هم بصورت اول شخص آن را بيان مي كند.

اگر به روانشناسي علاقه داريد، خوب است كه اين داستان را بخوانيد. چرا كه قصه عاقلي را بيان ميكند كه خود را به ديوانگي زده و در دارالمجانين خود را بستري كرده، و راهي براي خلاصي از آن ندارد.

دارالمجانين (محمد علي جمالزاده)

فرانس كافكا در يك خانوادهٔ آلماني‌زبان يهودي در پراگ زاده شد، كه در آن زمان جزو امپراتوري "اتريش-مجارستان" شمرده مي شد (Franz Kafka) ( ۱۸۸۳ –  ۱۹۲۴). دو برادر و سه خواهر كوچك‌تر از خود داشت. هر دو برادر پيش از شش سالگي فرانتس مُردند و سه خواهر او بعدها در جريان جنگ دوم جهاني در اردوگاه مرگ نازي ها جان باختند.

فرانتس كافكا به دوست نزديك خود ماكس برود وصيت كرده بود كه تمام آثار او را نخوانده بسوزاند. ماكس برود از اين دستور وصيت‌نامه سرپيچي كرد و بيشتر آثار كافكا را منتشر كرد و دوست خود را به شهرت جهاني رساند.

رمان محاكمه اولين بار در سال ۱۹۲۵ چاپ شد. اين كتاب از مشهورترين آثار كافكاست و داستان مردي است كه به دست حاكمي خارج از صحنه و غيرقابل دسترسي، و به جرمي كه هرگز ماهيتش نه براي خواننده و نه براي خودش مشخص نمي‌شود، دستگير و مجازات مي‌شود. مانند ساير آثار كافكا محاكمه هم كامل نشد، اگرچه فصلي دارد كه در آن داستان به سرانجامي مي‌رسد.

فرانس كافكا - محاكمه

جلال آل احمد (1302-1348) نويسنده سوسياليست و همسر سيمين دانشور و پسر عموي آيت الله طالقاني بود. وي متولد تهران و از خانواده اي مذهبي در محله نصر الدين است. با توجه به خانواده مذهبي، وي شديدا تحت تاثير پدرش بود، اما بدنبال ازدواج با سيمين، پدر با وي قطع ارتباط مي كند. جلال در سال 1322 وارد حزب توده مي شود و تا انشعاب حزب، تمام مراحل تشكيلاتي را ادامه ميدهد. وي در سال 1348 در گيلان درگذشت، اما دوستانش براي خراب كردن ساواك، مرگ وي را به ساواك نسبت دادند (هرچند دخالت ساواك در مرگ جلال توسط همسرش تكذيب شد). بهر حال هم مسلكان چپ ، و شوروي پرستان آن زمان، از مرگ وي، براي تخريب ساواك و شاه استفاده ها بردند، همانگونه كه از مرگ صمد بهرنگي، مرگ يا خودكشي تختي و .... استفاده كرده بودند!!!

شيوه ساده نويسي جلال، بسيار به مزاق جامعه آن زمان خوشايند بود، لذا كتاب هاي زيادي كه نوشته است، بسيار پرخواننده شدند، خصوصا در سالهاي اوايل انقلاب ، يا قبل از آن كه همه مردم مومن و انقلابي شده بودند.

يكسري از روشنفكران آن زمان با كتاب هايي كه نوشتند يا سخنراني هاي پر شوري كه در حسينيه ارشاد كردند ، تنفر از شاه را برانگيختند و در نهايت منجر به پيروزي انقلاب اسلامي شدند، كه ازجمله آنها جلال بود.

"خسي در ميقات" سفرنامه حج اين نويسندهٔ ايراني است كه در سال ۱۳۴۳ و در حالي كه ۴۱ ساله بود، نگاشته شده است. وي در اين كتاب مي‌نويسد: «من فهميدم كه خسي هستم كه به ميقات آمده، نه كسي كه به ميعاد». از ويژگي‌هاي بارز اين كتاب توجه زياد نويسنده به جزئيات و متن روان و دلنشين آن است. وي در اين كتاب نه فقط از جنبهٔ زيارتي بلكه از زواياي مختلف به سفر حج نگاه كرده و مسائل فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي، سياحتي و … را مورد توجه و تحليل قرار داده‌ است.

خسي در ميقات (جلال آل احمد)

سيد مجتبي آقابزرگ علوي (زاده ۱۳ بهمن ۱۲۸۳، – درگذشته ۲۸ بهمن ۱۳۷۵) نويسنده واقعگرا و كسي بود كه گرايش سياسي چپ داشت. وي طرفدار مشروطه بود و با نفوذ انگليس در ايران مخالفت مي كرد. ايشان بهمراه پدرش در سال 1302 به برلين آلمان رفت و در رشته علوم تربيتي و روانشناسي تحصيل كرد. پس از خودكشي پدرش (1306) در برلين، بزرگ به ايران برگشت و آموزگار زبان آلماني شد.

بزرگ علوي در دهه 1980

در 1317بجرم همراهي با گروه 53 نفر، دستگير و به چرم كمونيست بودن، به زندان محكوم شد (تا سال 1320).

نوشته هاي بزرگ علوي نثري زيبا و روان داشته و گرهي كه بيشتر به مشكلات و نابساماني هاي اجتماعي مي پردازد را در طول داستان باز مي كند. بطوريكه در اغلب موارد مشابه داستان هاي پليسي رمان را بيان مي كند.

شخصيت هاي داستان هاي بزرگ، مبارز و پويا هستند.

رمان چشمهايش  در سال ۱۳۳۱ خورشيدي منتشر شد. بزرگ علوي در اين رمان روش استعلام و استشهاد را به كار برده، بدين‌گونه كه قطعات پراكندهٔ يك ماجرا را كنار هم گذاشته و از آن طرحي كلي آفريده‌است كه برحدس و گمان تكيه دارد اين شيوه بيشتر در ادبيات پليسي عمول است. برخي معتقدند اين رمان و شخصيت استاد ماكان، با الهام از زندگاني

"كمال الملك" نگاشته شده‌است و گروهي ديگر آن را شرح حالي از زندگي "تقي اراني" مي‌دانند.

داستان پيرامون زندگي استاد ماكان است، كه بعلت مخالفت با رضا شاه در تبعيد مي باشد. از وي پرده نقاشي اي باقي مانده بنام "چشمهايش". چشم‌هاي زني كه گويا رازي را در خود پنهان كرده‌است. راوي داستان كه ناظم مدرسه و مسئول نمايشگاه آثار استاد ماكان است، سخت كنجكاو است راز اين چشم‌ها را دريابد.

چشمهايش (بزرگ علوي) 1

چشمهايش (بزرگ علوي) 2